بررسی عوامل موثر بر سطح افشاء اختیاری اطلاعات در شرکت های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

افشاء اختیاری، افشاء اطلاعاتی فراتر از تعهدات قانونی است که به وسیله نهادهای قانون گذار تدوین شده است. در پژوهش حاضر سعی شده است با توجه به اهمیت نقش افشاء اختیاری و شفافیت در حفاظت از منافع سهامداران و بهبود کارآیی بازار سرمایه، رابطه بین برخی مکانیسم های کنترلی و ویژگی های اقتصادی با افشاء اختیاری اطلاعات در گزارش های سالانه شرکت های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار گیرند. به همین منظور، نمونه ای از شرکت های تولیدی حاضر در بورس که صورت های مالی و گزارش فعالیت هیئت مدیره مربوط به 29 اسفند سال 1389 را منتشر کرده بودند، انتخاب و در نهایت شامل 97 شرکت گردید. افشاء اختیاری توسط شاخصی متشکل از 70 اقلام اختیاری که در مطالعات قبلی نیز بکار رفته است تعیین و ارتباط احتمالی آن با عوامل کنترلی شامل مالکیت نهادی، مدیران غیرموظف، واحد حسابرسی داخلی، و ویژگی های اقتصادی شامل اندازه شرکت، اهرم مالی، سودآوری، فرصت های رشد، و اندازه موسسه حسسابرسی نیز با استفاده از تکنیک آماری رگرسیون چند متغییره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این تجزیه و تحلیل حاکی از آن است که مدل به کاررفته، 8/30 درصد از تغییرات افشاء اختیاری را بازگو می کند. این در حالی است که بررسی فرضیه های تحقیق نشان می دهد بین واحد حسابرسی داخلی، مالکیت نهادی و اندازه شرکت با سطح افشاء اختیاری رابطه مستقیم و معنادار برقرار است. از طرف دیگر بین اندازه موسسه حسابرسی و سطح افشاء اختیاری رابطه منفی و معنادار وجود دارد. سایر متغییرهای مستقل مورد بررسی در این تحقیق با افشاء اختیاری رابطه معنادار به لحاظ آماری ندارند. نتایج همچنین نشان می دهد تفاوت معناداری در سطوح افشاء اختیاری میان برخی از صنایع بورس وجود دارد.